ASIL GÜÇLÜ,NEFS'İNİ YENENDİR ( ! )

Çocuk korkmuş,panik içinde..,
Bir yandan ağlıyor,bir yandan kaçıyor..
Arkasında daha büyük çocuklar..
Dudaklarında zalim bir gülümseme,
Gözlerinde hain bir ışıltı…
* * * *
yakalıyorlar çocuğu,dövüyorlar sille tokat..
çocuk haykırıyor ..,
Baba , Kurtar beni !
Duymuyor babası,..Çocuklar,acımıyorlar..
****
Tam ümidi kesmişken çocuk,
Biri yetişiyor imdada ,
Alıyor üstündeki zalim çocukları,
Bir güzel dövüyor..
****
Geçmiş olsun diyor çocuğa gülerek..,
Eğer dayak yemek istemiyorsan,
Güçlü olacaksın ( ! )..,
****

Sonra kaldırıyor çocuğu yerden..,
üstünü başını silkeliyor..,
daha soramadan ona çocuk,kimsin diye,
bir teşekkür edemeden..,
geldiği gibi sessizce gidiyor..
****
yıllar geçiyor ,çocuk büyüyor,
Ne yediği dayağı unutuyor,ne kurtarıcısını..,
Hele söylediklerini..,
Hiç unutmuyor…
****
Önce dövüşmeyi,
sonra dövmeyi öğreniyor.
Düşmanlarını yeniyor bir,bir..
En güçlü benim diyor ( ! )
* * * *
İçindeki düşmandan habersiz zavallı,
NEFSİ,satıyor onu ŞEYTAN’a..
Bu görmediği düşmana karşı çaresiz..,
Ne yapacağını bilemiyor ?..
****
içkiyle rezil ediyor onu düşmanı..,
kadınla köpekleştiriyor..,
kumarla takıyor boynuna tasmayı..,
esrarla köleleştiriyor..
****
Anlıyor zamanla adam,gerçek gücün ne olduğunu ?..
Anlıyor ki asıl güçlü nefsini yenendir ( ! ),
Anlıyor ki asıl düşman ,
Görünen değil,görünmeyendir ( ! )..


Şair: EŞREF ABDULLAH !

Konular