Hani, titrer içi bir çocuğun...
Hani, bir kedinin kaptığını görür ya, yerdeki ekmek kırıntısının peşindeki sevdiceğini; daldaki kumru! ..
Göğsünün ak tüyleri savrulan yârine son bakışı titrer o kuşun senin de gözlerinde...
Ve hani...
Ve hani; bitmiş bir yıldız, parlasa da bilirsin ya; sönmüştür artık feri, ışıktan gözlerinin! ..
Bilirsin, uyusan; yorgun ışık dışarda kalacak! ..
§
Hani, titrer içi bir çocuğun...
Hani, mekâna zamânın yazdığı satırlar gibi görünmeez, ama okunur; hissedilerek! ..
Hani ellerin üşür, bir avuç bulamadığından kendine; zarfı olmayan mektuplar gibi...
Titreer, titrer kelimeler! ..
.....
Zarf bulsaan, adresi olmaz; yorulursun kaybolduğun sokaklarda...
Veya, teneke kumbaralarda terkedilmiş geçmez paralar gibi tıngırdar parmakların; adressiz zarfların içinde donmuş nefessiz cümleler gibi! ..
§
Hani, titrer içi bir çocuğun;
Çayırdaki papatyayla sevişirken üstüne sürü salınmış bir turuncu tırtıl gibi! ..
.....
Hani, titrer içi bir çocuğun;
Bilmez, niye! ..
Sen, çocuktan hüzn'emersin! ..
§
Çocuk, boncuktur; nazârına! ..
Üzülür. Üzülür ve ceplerine sokar ellerini...
İşte o an; durur yanağının en tepesinde, düşmekten vazgeçen damla! .. Işıldar, ıslak gözleri, ve...
Bayramdan kalma şekeri sevinçle çıkartıp cebinden, soyar ve koyar dilinin üstüne! ..
§
Hani titrer için bir çocuk gibi;
korkarsın, üşürsün,
üzülürsün, ağlarsın ve cebine sokarsın ya ellerini...
Ordayım!
.....
Sevgilerim 'senin' cebinde! ..
Avuçla, ısın, teselli bul, sil bana gözlerinin yaşını...
Ve koy dilinin üstüne;
Bayramdan kalmış bir şeker gibi! ..
zaman
insana verilen telafisi asla mümkün olmayan an...
milyarlarınız katrilyonlarınız olsa geçmişi geri getiremezsiniz!
"zaman acımasızdır" der bazıları...
acımasız olan zaman mıdır?
yoksa zamanı acımasızca harcayan mı?
günler geçiyor... güneşler doğuyor ve batıyor...
çiçekler açıyor ve soluyor...
baharlar geliyor, kışlar geçiyor...
bebekler doğuyor ve büyüyor...
insanlar ağlıyor ve gülüyor...
yani zaman akıyor... durmaksızın.
ne geçmişi geri getirebiliriz...
ne de geleceği avuçlayabiliriz...
yegane şansımız şimdidir...
hep de böyleydi aslında ama...
biz bunu fark etmeden tükettik şimdilerimizi
yarınlara erteledik bütün yapmak istediklerimizi
oysa o yarınlarda şimdi dün oldu
ve biz hala yapmak istediklerimizi yarınlara ısmarlıyoruz
sahi acımasız olan biz miyiz? yoksa zaman mı?