[size=18px][color=darkred]MÜSLÜMANI TEKFİR ETMEK KÜFÜRDÜR
Yeryuzünde tağutu tekzib ederek ’a iman etmiş bir müslümanı küfürle damgalamak, küfürdür. Çünkü böyle bir durumda küfrü kuvvetlendirip güçlendirme söz konusudur. İslam’a göre küfrü kuvvetlendirip güçlendiren her emare küfürdür.
İman esaslarına riayet ederek müslüman olmuş ve hayatında “elfaz-ı küfür” ile “efal-i küfür” meydana gelmemiş bir kişi, sırf bir, başkasının “sen kafirsin” sözüyle kafir olmaz. Aksine böyle birisine “sen kafırsin“ diyen kişi kafır olur. Bakınız bu konuda Şanlı önderimiz Hz. Muhammed (S.A.V.) şöyle buyuruyor:
“Kim bir insanı kafır diye çağırırsa, yahut öyle olmadığı halde, “Ey düşmanı” derse, söylediği söz kendisine döner.” (Sahıh-ı Muslim Terceme ve Şerhı (A Davudoğlu) C 1 Sh 321 İST/1977)
“Mü’mine lanet etmek onu öldürmek gibidir. Bir mü’rnini küfr ile itham eden onu öldürmüş gibi olur.” (Sahih-i Buhari (İmam-ı Buhari) C: 7, Sh: 233, İST/ 1315)
“Bizim gibi namaz kılan, kıblemize yönelen ve kestiğimizi yiyen kimse, ’ın ve Resulünün teminanı elde etmiş kabul edilir. 0 halde (böylelerini öldürmek suretiyle) ’ın verdiği teminat ve ahdi bozmayın.” (Sahih-i Buhari (İmam-ı Buhari) C: 1, Sh: 102, İST/ 1315)
“Bir insan (müslüman) kardeşine: “Ey kafir” diye hitabettiği zaman, ikisinden biri bu sözü üzerine almış olur. Şayet söylediği gibi ise küfür onda kalır, değilse söyleyene döner.” (Sahih-i Buharı (İmam-ı Buhari) C: 7, Sh: 97, İST/ 1315)
“Bir kimse müslüman kardeşini tekfir ederse küfür (tekfir edilen veya edenden) biri üzerine döner.” (El Müsned (Ahmed b. Hanbel) C: 2, Sh: 142, Beyrut/ty.)
Bu hadis-i şerifleri dikkate alan İslam uleması, müslümana karşı ileri sürülen te’vilsiz tekfirin küfür olduğu hususunda görüş birliği içerisindedir. Müslümanı tekfir etmenin küfür olmasının birçok sebebi vardır. Ancak en büyük sebep, imana taarruzdur. Bakınız bu konuda Said Havva (Rh.) şöyle diyor: “Her kim bir mü’mini kafirlikle damgalarsa şüphesiz kafir olur. Bir mü’mini kafirlikle suçlamanın küfre yol açmasının sebebi, bu suçlamanın iman özüne karşı girişilmiş bir saldırı niteliği taşımasıdır. “ (El-İslam (Said Havva) Sh: 95, Beyrut/1981) Bu nedenle İslam alimleri, sürekli müslümandan küfür ithamını iptal eden söz ve davranışlara önem vermişlerdir. Bakınız bu konuda İbn-i Abidin (Rh.a.) şöyle diyor: “Müslümandan küfür ithamı düşüren her söz tercihe daha layıktır, velev ki zayıf olsa bi1e.” (Mecmua’tur-Resail (İbn-i Abidin) C: 1, Sh: 34, İST/1325) Unutmayalım ki, müslümanı tekfirde gayret edenler, küfre eleman kazandırmada gayret gösterenlerdir.
La ilahe illAllah Muhammedün Resulüllah dedikleri ve bununla tenakuz teşkil eden bir vaziyette bulunmadıkları müddetçe ehli kıbleye dil uzatmaktan, imkan nisbetinde sakınmak lazımdır. Çünkü tekfirde tehlike vardır, sükutta yoktur. Tekfir, tekfir edilenin malının alınması, kanının dökülmesi, cehennemde ebedî kalınmasına hükmedilmesi gibi önemli hukukî neticeler doğuran şer’i bir hükümdür.( İslam’da Müsamaha (İmam-ı Gazali [Ter: Süleyman Uludağ Sh: 43-46,İST/1972) Bu münasebetle müslümanlar hakkında rastgele tekfirden uzaklaşılmalıdır. Aksi halde kişi müslümanı tekfir etmek suretiyle kendi imanını kaybeder. Elbette ki, kendi imanını kaybeden bir kimse, iman yerine küfre sahip olmuş olur.
Evet, İslam’a teslim olanı teslimsizlikle itham etmek, teslimsizliğin ta kendisidir. İslam’a karşı teslimiyetsizlik de küfrün ta kendisidir. İbn-i Manzur (Rh.a) bu konuda şöyle diyor: “Müslüman kardeşine kafir diyen ya doğru söylemiştir veya yalan söylemiştir. Doğru söylemişse tekfir ettiği şahıs kafir olur. Eğer yalan söylemişse müslaman olan kardeşini tekfir ettiğinden, küfür kendine döner ve kerdisi kafir olur.” (Lisanü’l Arab İtbn-i Manzur) C: 5, Sh: 146, Beyrut/1955) Bu münasebetle haksız yere yani elfaz-ı küfür ve efal-i küfür hayatında meydana gelmemiş bir müslürnanı küfürle damgalayıp tekfir etmek küfürdür. Bu küfrü işlemeye teşebbüs eden de kafirdir.
Mustafa Çelik[/color][/size]